Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

omnibus ungulis

  • 1 ungula [1]

    1. ungula, ae, f. (unguis), die Klaue, Kralle, der Huf, I) eig. u. meton.: 1) eig.: vestigium ungulae (equi), Cic.: cava (equi), Enn. fr.: ungulae bifidae, gespaltener Huf, Plin. u. Amm.: dass. bifissae (Ggstz. solidae), Solin.: u. binae, Plin.: ungulae suum, Cels. u. Plin.: miluinae aut aquilinae ungulae, Plaut.: meus gallus gallinacius occepit ibi scalpurire ungulis circumcirca, Plaut.: ungulas huc inicere, die Klauen einschlagen, d.i. etwas rauben, Plaut. – Sprichw., omnibus ungulis, ut dicitur, mit allen Leibeskräften, Cic. Tusc. 2, 56. – 2) meton. = das behufte Pferd, ungula rapit currus, Hor.: fugax hippodromon ungula plaudit, Mart.: pendentis ungulae liquor, das Naß des fliegenden Rosses (Pegasus) = Priene, Stat. – II) übtr.: a) ein Marterinstrument, die Kralle, spät. ICt. u. Eccl. – b) eine Pflanze, Pferdehuf, herba, quae Gallice calliomarcus, Latine equi ungula vocatur, Marc. Emp. 16.

    lateinisch-deutsches > ungula [1]

  • 2 ungula

    1. ungula, ae, f. (unguis), die Klaue, Kralle, der Huf, I) eig. u. meton.: 1) eig.: vestigium ungulae (equi), Cic.: cava (equi), Enn. fr.: ungulae bifidae, gespaltener Huf, Plin. u. Amm.: dass. bifissae (Ggstz. solidae), Solin.: u. binae, Plin.: ungulae suum, Cels. u. Plin.: miluinae aut aquilinae ungulae, Plaut.: meus gallus gallinacius occepit ibi scalpurire ungulis circumcirca, Plaut.: ungulas huc inicere, die Klauen einschlagen, d.i. etwas rauben, Plaut. – Sprichw., omnibus ungulis, ut dicitur, mit allen Leibeskräften, Cic. Tusc. 2, 56. – 2) meton. = das behufte Pferd, ungula rapit currus, Hor.: fugax hippodromon ungula plaudit, Mart.: pendentis ungulae liquor, das Naß des fliegenden Rosses (Pegasus) = Priene, Stat. – II) übtr.: a) ein Marterinstrument, die Kralle, spät. ICt. u. Eccl. – b) eine Pflanze, Pferdehuf, herba, quae Gallice calliomarcus, Latine equi ungula vocatur, Marc. Emp. 16.
    ————————
    2. ungula, ae, f. (ungo), das Salböl, bes. das Myrrhenöl (stacte), Vulg. Sirach 24, 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ungula

  • 3 ungula

    I ae f. [ unguis ]
    1) копыто (equi Enn, C; suis CC, PM)
    u. bifida PM, Amm или bifissa Solраздвоенное копыто
    ungulas injicere погов. Pl — запустить когти, украсть
    3) поэт. конь (u. fugax M)
    4) коготь (орудие пытки) CJ, Eccl
    II ungula, ae f. [ ungo ]

    Латинско-русский словарь > ungula

  • 4 ungula

        ungula ae, f    [unguis], a hoof, claw, talon: vestigium ungulae: sonitu quatit ungula campum, V.—Prov.: toto corpore atque omnibus ungulis, i. e. with tooth and nail.—Poet.: cum carceribus missos rapit ungula currūs, i. e. the horses, H.
    * * *
    hoof; bird claw/talon; (torture); toe nail; pig's foot/trotter (food/medicine)

    Latin-English dictionary > ungula

  • 5 ungula

    ungŭla, ae, f. [unguis].
    I.
    Lit., a hoof, claw, talon; of a horse: totam quatit ungula terram, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 231 Vahl.); Verg. A. 8, 596; cf. Cic. N. D. 3, 5, 11.—Of a swine, Cato, R. R. 158, 1; Cels. 2, 17; 4, 14.—Of oxen:

    bisulca,

    Plin. 8, 21, 30, § 72.—Of the claws of hens, Plaut. Aul. 3. 4, 8.—Of vultures' and eagles' talons, Plaut. Ps. 3, 2, 63.—Prov.:

    toto corpore atque omnibus ungulis, i. e., as we say,

    with tooth and nail, with might and main, Cic. Tusc. 2, 24, 56.—
    II.
    Transf.
    A.
    Poet., a horse:

    cum carceribus missos rapit ungula currus,

    Hor. S. 1, 1, 114; Mart. 12, 50, 5.—
    B.
    A claw, an instrument of torture (late Lat.), Cod. Just. 9, 18, 7 fin.; Prud. steph. 1, 44; Hier. Ep. 1, 3.—
    III.
    An aromatic spice, Vulg. Ecclus. 24, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > ungula

  • 6 conitor

    cō-nītor (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt con-nitor), nīsus u. nīxus sum, nītī, mit aller Kraft sich anstemmen od. sich aufstemmen, I) eig.: 1) im allg.: valido conixus corpore taurus, Cic. poët.: conixus dextrā, umeris, Verg.: conisus in hastam, Sil. – 2) prägn., a) v. am Boden Kriechenden od. Liegenden, sich zum Aufstehen aufstemmen, die Hände od. Füße aufstemmend sich aufraffen, m. ad u. Akk., vis frigoris ita astringebat (corpora), ut rursus ad surgendum coniti non possent, Curt. – absol., ut prolapsa iumenta iactandis gravius in conitendo ungulis penitus perfringebant (glaciem), Liv.: clipeo se allevare conatus est, et, postquam ad conitendum nihil supererat virium, dexterā impendentes ramos complexus tentabat assurgere, Curt. – b) v. Steigenden, sich aufstemmend emporklimmen, emporklettern, m. in u. Akk., in summum iugum, Caes.: praealtam in arborem, Tac. – c) sich aufstemmend gebären, ausringen (Voß), coniti gemellos, Verg. ecl. 1, 15 (wegen des Hiatus statt enitor, w. vgl.). – II) übtr., physisch (mit eigener Kraft, mit Streitkräften u. dgl.) od. geistig anstreben, sich anstrengen, sich zusammennehmen, sich bestreben, conixi primo resistunt, Liv.: undique omnes conisi hostem avertunt, Liv.: adversis conixi incurrunt hastis, Verg. – m. Abl. (womit?), ni equestre proelium conixi omni vi perficerent, Liv.: omnibus copiis conisus (seine ganze Truppenmacht aufbietend) Ancus acie primum vincit, Liv.: omnibus regni viribus conixus (alle Kräfte des Reichs aufbietend) cum ingentes copias comparasset, Liv.: pari virtutis impetu conisi, Val. Max.: quantum animo coniti potes, quantum labore contendere... tantum fac ut efficias, biete, soviel du vermagst, alle Geisteskräfte auf u. strenge dich im Arbeiten an, Cic.: u. (v. Abstr.) praesto est ratio, quae conixa per se et progressa longius fit perfecta virtus, Cic. – m. in u. Akk., omni multitudine in unum locum conixi (mit der ganzen Truppenmasse sich auf einen Punkt werfend), Liv. – m. ad u. Akk., omnibus imperii viribus ad revocandam pristinam disciplinae militiam c., Val. Max.: ad convincendum eum c., sich abmühen, ihn zu überführen, Tac. – m. folg. Infin., c. cornibus in alqm arietare (v. einem Widder), Acc. tr. fr.: uno animo invadere hostem, Liv.: labefactare primos classiariorum, Tac. – m. folg. ut u. Konj., infantes conituntur, sese ut erigant, Cic. de fin. 5, 15, 42. – / Parag. Infin. Praes. conitier, Acc. Brut. 23 ( bei Cic. de div. 1, 44).

    lateinisch-deutsches > conitor

  • 7 conitor

    cō-nītor (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt con-nitor), nīsus u. nīxus sum, nītī, mit aller Kraft sich anstemmen od. sich aufstemmen, I) eig.: 1) im allg.: valido conixus corpore taurus, Cic. poët.: conixus dextrā, umeris, Verg.: conisus in hastam, Sil. – 2) prägn., a) v. am Boden Kriechenden od. Liegenden, sich zum Aufstehen aufstemmen, die Hände od. Füße aufstemmend sich aufraffen, m. ad u. Akk., vis frigoris ita astringebat (corpora), ut rursus ad surgendum coniti non possent, Curt. – absol., ut prolapsa iumenta iactandis gravius in conitendo ungulis penitus perfringebant (glaciem), Liv.: clipeo se allevare conatus est, et, postquam ad conitendum nihil supererat virium, dexterā impendentes ramos complexus tentabat assurgere, Curt. – b) v. Steigenden, sich aufstemmend emporklimmen, emporklettern, m. in u. Akk., in summum iugum, Caes.: praealtam in arborem, Tac. – c) sich aufstemmend gebären, ausringen (Voß), coniti gemellos, Verg. ecl. 1, 15 (wegen des Hiatus statt enitor, w. vgl.). – II) übtr., physisch (mit eigener Kraft, mit Streitkräften u. dgl.) od. geistig anstreben, sich anstrengen, sich zusammennehmen, sich bestreben, conixi primo resistunt, Liv.: undique omnes conisi hostem avertunt, Liv.: adversis conixi incurrunt hastis, Verg. – m. Abl. (womit?), ni equestre proelium coni-
    ————
    xi omni vi perficerent, Liv.: omnibus copiis conisus (seine ganze Truppenmacht aufbietend) Ancus acie primum vincit, Liv.: omnibus regni viribus conixus (alle Kräfte des Reichs aufbietend) cum ingentes copias comparasset, Liv.: pari virtutis impetu conisi, Val. Max.: quantum animo coniti potes, quantum labore contendere... tantum fac ut efficias, biete, soviel du vermagst, alle Geisteskräfte auf u. strenge dich im Arbeiten an, Cic.: u. (v. Abstr.) praesto est ratio, quae conixa per se et progressa longius fit perfecta virtus, Cic. – m. in u. Akk., omni multitudine in unum locum conixi (mit der ganzen Truppenmasse sich auf einen Punkt werfend), Liv. – m. ad u. Akk., omnibus imperii viribus ad revocandam pristinam disciplinae militiam c., Val. Max.: ad convincendum eum c., sich abmühen, ihn zu überführen, Tac. – m. folg. Infin., c. cornibus in alqm arietare (v. einem Widder), Acc. tr. fr.: uno animo invadere hostem, Liv.: labefactare primos classiariorum, Tac. – m. folg. ut u. Konj., infantes conituntur, sese ut erigant, Cic. de fin. 5, 15, 42. – Parag. Infin. Praes. conitier, Acc. Brut. 23 ( bei Cic. de div. 1, 44).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conitor

  • 8 circumfluo

    circum-flŭo, xi, 3, v. n. and a., to flow round (class. in prose and poetry).
    (α).
    Neutr.:

    in poculis repletis circumfluere quod supersit,

    flows over all around, Plin. 2, 65, 68, § 163; cf. Curt. 8, 8, 12.—
    (β).
    Act.:

    utrumque latus circumfluit aequoris unda,

    Ov. M. 13, 779:

    Cariam circumfluunt Maeander et Orsinus,

    Plin. 5, 29, 29, § 108; cf.:

    cum aliae aquae subterfluant terras, aliae circumfluant,

    Sen. Q. N. 3, 30, 4; Dig. 41, 1, 30, § 2; Ov. M. 3, 74:

    cum (oceanus) omnis terras circumfluat,

    Gell. 12, 13, 20:

    Smyrna, quam circumfluit Meles fluvius,

    Mart. Cap. 6, § 686; Sen. Suas. 1, 4; 2, 5.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to flock around, encompass, surround:

    mulos circumfluxisse (lupum) et ungulis caedendo eum occidisse,

    Varr. R. R. 2, 9, 2:

    circumfluxit nos cervorum, aprorum, etc., multitudo,

    id. ib. 3, 13, 3; cf.

    robora (dracones),

    Luc. 3, 421.—
    B.
    To be present or exist in rich abundance, to abound, overflow: circumfluentibus undique eloquentiae copiis, * Quint. 12, 10, 78:

    circumfluentibus quietae felicitatis insignibus,

    Just. 18, 7, 10.—Also with acc. pers.:

    secundis rebus, quae circumfluunt vos, insanire coepistis,

    Curt. 10, 2, 2.—
    C.
    Circumfluere aliquā re, like abundare, to overflow with, to have an abundance, to be rich in:

    omnibus copiis, atque in omnium rerum abundantiā vivere,

    Cic. Lael. 15, 52:

    circumfluens gloriā,

    id. Att. 2, 21, 3:

    Catilina circumfluens Arretinorum exercitu,

    id. Mur. 24, 49.—Also absol.:

    circumfluere atque abundare,

    Cic. Verr. 2, 3, 4, § 9:

    insatiabilis avaritiae est, adhuc inplere velle, quod jam circumfluit,

    Curt. 8, 8, 12.—Of too great copiousness of diction:

    nec redundans, nec circumfluens oratio,

    too copious, Cic. Brut. 55, 203.

    Lewis & Short latin dictionary > circumfluo

См. также в других словарях:

  • No. 608 Squadron RAF — No. 608 (North Riding) Squadron RAF Active 17 March 1930 31 July 1944 1 August 1944 24 August 1945 10 May 1946 10 March 1957 Country …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»